این علف کش با مهار سنتز اسیدهای چرب با زنجیره بلند و جلوگیری از تقسیم سلولی گیاهان ناخواسته موجود در مزارع شالی را از بین می برد. بدین ترتیب قدرت رقابت بین علف های هرز و محصول اصلی از بین رفته و رشد محصول اصلی در مزارع افزایش می یابد.

نحوه تاثیر: علف کش انتخابی، جذب از طریق هیپوکوتیل، مزوکوتیل و کلئوپتیل به مقدار کمتر از طریق ریشه های در حال جوانه زدن، که از تقسیم سلولی جلوگیری می کنند.

گروه مقاومت: HRAC= K3

میزان ماده موثره: 500 گرم بر لیتر

کلاس خطر: U (سمیت حادی ندارد).

Acute oral LD50 for rats =6099

میزان و موارد مصرف:

مدیریت کاربرد: به دلیل قدرت جذب شدید در خاک، احتمال نفوذ (leach) آن کم است. مناسب ترین زمان مصرف 6 روز پس از نشاکاری است.

طریقه مصرف: قبل از مصرف بطری محتوی سم را به خوبی تکان دهید. ابتدا سمپاش مناسب را انتخاب و کالیبره نمایید، سپس نصف منبع سمپاش را پر از آب نمایید و مقدار توصیه شده را درون مخزن ریخته و سپس در حالی که محلول سم را بهم می زنید مابقی آب را به آن بیفزایید. همزن مخزن سمپاش در حین تهیه محلول سم و سمپاشی باید کار کند. مقدار آب لازم با توجه به نوع سمپاش و آبدهی نازل های آن می تواند بین 600-200 لیتر در هکتار باشد.

دوره کارنس: تا کنون هیچ دوره کارنسی برای این سم ثبت نشده است.

این علف کش برای کنترل علف های هرز نازک برگ یکساله مانند سوروف و برخی از علف های هرز دیگر مانند قاشق واش و اویارسلام در مزارع برنج به صورت پیش رویشی مورد استفاده قرار می گیرد.

پرتیلاکلر را ۳ روز پیش از کاشت تا ۷ روز بعد از نشاء و قبل از دو برگی شدن سوروف ها می توانید استفاده کنید. مقدار مصرف این سم  1/5 تا 2 لیتر در هکتار است.

برای سمپاشی آب خروجی مزرعه را بسته و سپس سم را به شکل یکنواخت داخل آب بپاشید. همزمان با جذب آب در مزارع برنج اثر این سم نیز از بین خواهد رفت و ماندگاری آن در مزارع ۳۰ روز می باشد.

کاربرد این علف کش در مزارع کشت برنج به صورت مستقیم ممکن است به محصول آسیب وارد کند. پس از سمپاشی آب مزرعه را ۷۲ ساعت بسته نگهدارید و اگر آب کم شد به آرامی آب را وارد مزرعه کنید.

کارایی پرتیلاکلر درصورت کاربرد قبل از رویش جگن‌های چندساله به‌مراتب بیشتر (70 درصد) از کاربرد علف کش پس از رویش این علف‌هرز (30 درصد) بود. پرتیلاکلر فاقد کارایی روی پهن‌برگ‌های شالیزار است، بنابراین در مزارع دارای آلودگی به علف‌های هرز پهن‌برگ قاشق‌واش، روغن‌واش، سل‌واش، تیرکمان‌آبی، هزارنی یا جگن‌های چندساله (اویارسلام و پیزور) اختلاط پرتیلاکلر با بن‌سولفورون ضروری است. به‌علاوه جمعیت پیزور مقاوم یا متحمل به پرتیلاکلر و بن‌سولفورون به‌دلیل مصرف تکراری این علف کش‌ها در سال‌های اخیر افزایش یافته است، که مصرف زودهنگام پرتیلاکلر + بن‌سولفورون (دو روز پس از نشاکاری) و قبل از رویش علف‌هرز فوق برای حصول به کارایی مطلوب در کنترل جگن‌های چندساله ضروری است. در اختلاط پرتیلاکلر با بن‌سولفورون از حداقل دز توصیه ‌شده آن‌ها (1/5 لیتر پرتیلاکلر + 51 گرم بن‌سولفورون) استفاده شود. به‌طورکلی مصرف پرتیلاکلر قبل از نشاکاری توصیه نمی‌شود، اما در صورت کاربرد علفکش قبل از کشت، مصرف آن 3 تا 5 روز قبل از نشاکاری دارای اثر سوء کمتری بر برنج خواهد بود. درصورت نشاکاری دستی مزارع برنج، از کاربرد هر علفکشی قبل از نشاکاری به‌دلیل اثرات سوء آن بر سلامتی کشاورزان، به‌ویژه کارگران نشاکار اجتناب شود. پرتیلاکلر علف کشی خاکپاش است. پرتیلاکلر و بوتاکلر هر دو از علف کش‌های گروه کلرواستامید (بازدارنده سنتز چربی‌های دارای زنجیره بلند) هستند. با توجه به اینکه میزان مصرف پرتیلاکلر در هر هکتار شالیزار حدود 50 درصد بوتاکلر است، بنابراین با جایگزینی بوتاکلر با پرتیلاکلر، علفکش کمتری وارد شالیزار شده و آلودگی کمتری را متوجه محیط زیست خواهد نمود. پرتیلاکلر بازدارنده سنتز اسیدهای چرب با زنجیره بلند است. میزان مصرف پرتیلاکلر 5/1 تا 2 لیتر در هکتار و زمان مناسب مصرف آن 5 تا 7 روز پس از نشاکاری و حداکثر تا یک و نیم‌برگی سوروف است.